11 juni van Navarrete naar Villafranca (100 km)

Het was afzien vannacht in de refugio. We sliepen met 12 mannen en vrouwen van 6 verschillende nationaliteiten in stapelbedden in een te kleine kamer. Het was een gesnurk van je welste, hele bossen zijn omgezaagd in een zeer afwisselend ritme en met een kakefonie van geluid. Van slapen is weinig terecht gekomen. Als je dan smorgens ook nog start in een druilerige regen, en na 30 km zeiknat en koud in een bar een kop koffie drinkt, dan wordt het pas een echte uitdaging. Maar ook denken we dan weleens "waar zijn we in hemelsnaam mee bezig" en "was ik maar bij moeder thuis gebleven", zoals buurman Jan speelde bij het uitzwaaien op 17 mei. Maar in de loop van de middag klaarde het op en enkele uren later ziet de wereld er al weer heel anders uit als af en toe de zon zich laat zien. Een Spaanse boer vertelde ons dat het al sinds begin mei te nat en te koud is in deze regio.

Toch hebben we in de namiddag nog heel wat kilometers kunnen maken en zitten nu op z'on 800 hoogte op de Spaanse hoogvlakte vlakbij Burgos.

We overnachten weer in een refugio en slapen op matrassen die naast elkaar (24 stuks) op de grond liggen. Nu maar afwachten of er vannacht opnieuw spontaan een snurk-orkest ontstaat. Wordt vervolgd!

-------------------